Peru: Wat een verademing!
Door: Tanja van Dijk
Blijf op de hoogte en volg Bjorn
16 November 2016 | Peru, Trujillo
Hoi lieve vrienden en familie,
Nu een bericht uit Peru. Het heerlijke Peru!
We hebben Ecuador verlaten met een nachtbus. Dat was even een test, maar het ging echt super goed. Je krijgt al een ticket in een ticketmapje, alsof het héél belangrijk is. En dat is het ook. Er is een soort stewardess aanwezig, die kussentjes, dekentjes, eten en drinken uit deelt. Kortom, ze doen alsof je in een vliegtuig zit. We zaten in een dubbeldekker, bovenaan, voorin! De beste plekken dus. En we hadden half liggende stoelen gekocht, dat waren heerlijke ruime zetels waarin je echt kon liggen. Kortom, beter dan sommige hostels hihihihi.
De grensovergang.......allerlei papieren invullen.....en om half 3 `s nachts de bus uit om de stempels enzo te regelen. Eerst gingen ze je bagage checken: duurt lang. Daarna naar de emigratie: duurt lang. Daarna naar de immigratie: duurt lang. Overal rijen en rijen. Kortom, om vijf uur zaten we pas weer in de bus. Waren we ook nog eens een Fransoos verloren, zoeken zoeken zoeken. Zat die knakker op een bankje z`n boek te lezen: Idiota! Maar in ieder geval, de busreis kon weer verder.
Om zeven uur `s ochtends werden we wakker geschreeuwd. We waren er al. We waren in Mancora, een badplaats in Peru. We stappen de bus uit......en zien tuk tuks, drukte, toeterende auto`s en stof , heel veel stof! Heerlijk, het lijkt Azië wel. Geen dichte rolluiken en gesloten winkeltjes......gewoon levendigheid en drukte, en dat al zo vroeg in de ochtend. Met een tuktuk naar ons Surf Beach Camp. En raad eens, ze waren zo lief, we mochten de kamer al in. Een heerlijke bamboo hut, in het witte zand, hangmatje erbij en het geluid van de golven. Kortom: perfect!
Wat hebben we genoten van Mancora. Een piepklein strand dorpje, alleen maar zandweggetjes en tuktukjes. Super veel stof dus.....Zon, zee, overal kraampjes eten en drinken. En souvenirtjes. We hebben heerlijk aan het zwembad gelegen, boeken gelezen en een lange strandwandeling gemaakt. Er kan hier nog zoveel ontwikkeld worden. Braakliggend terrein langs het strand, mooie boulevard met lege stukken zand.....kortom, hier is nog veel mogelijk. Het is het allemaal nog net niet, maar het is in ieder geval relax. Tijdens de strandwandeling spoelde er een grote dode schildpad aan. en even later een zeeleeuw. De stroming stond schijnbaar richting het strand. Na de strandwandeling hebben we heerlijk over de boulevard geflaneerd. Chiviche gegeten, mmmm jammie, rauwe vis met limoensap en uien. En we hebben weer leuke troepjes kunnen kopen. Daar wordt een vrouw altijd blij van.
De tweede dag hebben we echt alleen maar bij het zwembad gelegen. De gehele dag. Daarna in ons hostel een fles wijn besteld en sushi gegeten. Soms heb je dat gewoon echt even verdiend. Ook hebben we `s avonds heerlijk getafeltennist. Maar ook dít wint Bjorn weer. Ik moet het maar bij Skibbo houden, dat is het enige wat IK kan winnen.
Na Manorca zijn we wéér met de nachtbus gegaan. We hadden wederom een ontspannen busrit, 10 uur verder naar het zuiden. Trujillo. Dat is waar we nu zijn.
Toen we hier `s ochtends heel vroeg aan kwamen, mochten we wederom gelijk onze kamer in. We hebben daarvan goed gebruik gemaakt en werden pas tegen 12uur wakker. Wat een luxe. Daarna gingen we de stad in. We hadden niet echt een doel. We kwamen uit bij de Mercado Central. De markt dus. Even overheen gesloft, maar dat was het dan ook. Toen kwamen we voorbij wat leuke restaurantjes. We namen maar weer een wilde gok, we weten nooit wat we bestellen. Maar het was weer top. Mijn voorgerecht was iets met avocado, dat heet hier dus 'Palta'. Weten we dat ook weer, dat wil ik namelijk wel vaker eten. Als hoofdgerecht kreeg ik één of ander geel prutje. Heerlijk. Ook kregen we er weer drinken bij. En dat allemaal voor 2 eurootjes. Kortom, love it. Terug richting ons Hostel kwamen we door een mooie grote winkelstraat. Laat ik nu net veel zin hebben om te winkelen. Jippie jippie, dat heb ik in juni voor het laatst gedaan. Twee hele volle tassen, en drie uur verder, en maar 50 euro lichter, was ik weer de gelukkigste vrouw op de aardbol. Nog wat kerkjes, pleintjes en andere shit bekeken.......prima hier.
Vandaag, ja vandaag gingen we met openbaar vervoer naar de Chan Chan. Ik was weer goed voorbereid. Leuke kleertjes aan, slippers, geen water bij ons (wel lollies) en geen zonnebrand. Wat is eigenlijk Chan Chan? Tja, misschien had ik me een beetje moeten inlezen. We werden met de bus bij een ingang gezet, daar wilde een meneertje ons gelijk gaan touren voor 3 uur. Hij zou overal langs rijden en gidsen. Nou, wij dachten, dat kunnen we wel te voet. We regelen het zelf wel.
Een stukje lopen dachten we......nou: Het is dus een verborgen stad midden in de woestijn, warmte en zand. Daar zijn opgravingen van het Inca tijdperk. Opgegraven tempels. Muurschilderingen. Dat soort oudheid. Chan Chan is de hoofdstad van het rijk van de Chimú, het zijn paleizen, badhuizen en bouwwerken. Er ligt ook een koning met zijn 90 vrouwen begraven. Super mooi en indrukwekkend. Daar hebben we een paar uur rond gehangen.......maar op het heetst van de dag moesten we toch maar wegwezen daar.
En waar ga je dan naar toe??? Naar een shoppingmall natuurlijk. En wat hebben ze daar?? Broodje Subway...heerlijk. Daarna gingen we te voet richting het strand. Lopen, lopen, lopen: 6 km verder en pijn aan mijn enkels........was het strand niks. Het leek wel een spook boulevard. Alles was verwoest en vol met graffiti. Leegstaande hotels en leegstaande kroegjes. Wat is hier gebeurd? nou, niks te doen dus. Maar dat hele eind gaan we ook niet teruglopen. We namen de eerste beste bus terug, en we keken wel waar we werden gedropt. Wij volgen gewoon onze mapps.me en komen er wel.
Vanavond hebben we weer eens heerlijk gegeten. Het blijft een gok, dit keer had Bjorn beter gegokt. Gelukkig delen we veel. Hihihi. Iedereen blij. Buikje vol. En daarna: Ja we hebben ons eens laten verwennen. Lekker een massage genomen. Dat is hier weer op elke hoek van de straat en heel goedkoop. Het is net Thailand! Kortom, onze beenspieren voelen weer aan als die van jonge mensen en onze rug en nek is weer zo ontspannen: we kunnen er weer helemaal tegenaan. Vanavond hebben we weer een busreis van 11 uur in de planning op weg naar de hoofdstad van Peru: Lima. Ik heb er nu al zin in. In m`n zetel zitten en geserveerd worden, kan niet beter!
Een goede start van Peru......kom maar op met de rest!
Nu een bericht uit Peru. Het heerlijke Peru!
We hebben Ecuador verlaten met een nachtbus. Dat was even een test, maar het ging echt super goed. Je krijgt al een ticket in een ticketmapje, alsof het héél belangrijk is. En dat is het ook. Er is een soort stewardess aanwezig, die kussentjes, dekentjes, eten en drinken uit deelt. Kortom, ze doen alsof je in een vliegtuig zit. We zaten in een dubbeldekker, bovenaan, voorin! De beste plekken dus. En we hadden half liggende stoelen gekocht, dat waren heerlijke ruime zetels waarin je echt kon liggen. Kortom, beter dan sommige hostels hihihihi.
De grensovergang.......allerlei papieren invullen.....en om half 3 `s nachts de bus uit om de stempels enzo te regelen. Eerst gingen ze je bagage checken: duurt lang. Daarna naar de emigratie: duurt lang. Daarna naar de immigratie: duurt lang. Overal rijen en rijen. Kortom, om vijf uur zaten we pas weer in de bus. Waren we ook nog eens een Fransoos verloren, zoeken zoeken zoeken. Zat die knakker op een bankje z`n boek te lezen: Idiota! Maar in ieder geval, de busreis kon weer verder.
Om zeven uur `s ochtends werden we wakker geschreeuwd. We waren er al. We waren in Mancora, een badplaats in Peru. We stappen de bus uit......en zien tuk tuks, drukte, toeterende auto`s en stof , heel veel stof! Heerlijk, het lijkt Azië wel. Geen dichte rolluiken en gesloten winkeltjes......gewoon levendigheid en drukte, en dat al zo vroeg in de ochtend. Met een tuktuk naar ons Surf Beach Camp. En raad eens, ze waren zo lief, we mochten de kamer al in. Een heerlijke bamboo hut, in het witte zand, hangmatje erbij en het geluid van de golven. Kortom: perfect!
Wat hebben we genoten van Mancora. Een piepklein strand dorpje, alleen maar zandweggetjes en tuktukjes. Super veel stof dus.....Zon, zee, overal kraampjes eten en drinken. En souvenirtjes. We hebben heerlijk aan het zwembad gelegen, boeken gelezen en een lange strandwandeling gemaakt. Er kan hier nog zoveel ontwikkeld worden. Braakliggend terrein langs het strand, mooie boulevard met lege stukken zand.....kortom, hier is nog veel mogelijk. Het is het allemaal nog net niet, maar het is in ieder geval relax. Tijdens de strandwandeling spoelde er een grote dode schildpad aan. en even later een zeeleeuw. De stroming stond schijnbaar richting het strand. Na de strandwandeling hebben we heerlijk over de boulevard geflaneerd. Chiviche gegeten, mmmm jammie, rauwe vis met limoensap en uien. En we hebben weer leuke troepjes kunnen kopen. Daar wordt een vrouw altijd blij van.
De tweede dag hebben we echt alleen maar bij het zwembad gelegen. De gehele dag. Daarna in ons hostel een fles wijn besteld en sushi gegeten. Soms heb je dat gewoon echt even verdiend. Ook hebben we `s avonds heerlijk getafeltennist. Maar ook dít wint Bjorn weer. Ik moet het maar bij Skibbo houden, dat is het enige wat IK kan winnen.
Na Manorca zijn we wéér met de nachtbus gegaan. We hadden wederom een ontspannen busrit, 10 uur verder naar het zuiden. Trujillo. Dat is waar we nu zijn.
Toen we hier `s ochtends heel vroeg aan kwamen, mochten we wederom gelijk onze kamer in. We hebben daarvan goed gebruik gemaakt en werden pas tegen 12uur wakker. Wat een luxe. Daarna gingen we de stad in. We hadden niet echt een doel. We kwamen uit bij de Mercado Central. De markt dus. Even overheen gesloft, maar dat was het dan ook. Toen kwamen we voorbij wat leuke restaurantjes. We namen maar weer een wilde gok, we weten nooit wat we bestellen. Maar het was weer top. Mijn voorgerecht was iets met avocado, dat heet hier dus 'Palta'. Weten we dat ook weer, dat wil ik namelijk wel vaker eten. Als hoofdgerecht kreeg ik één of ander geel prutje. Heerlijk. Ook kregen we er weer drinken bij. En dat allemaal voor 2 eurootjes. Kortom, love it. Terug richting ons Hostel kwamen we door een mooie grote winkelstraat. Laat ik nu net veel zin hebben om te winkelen. Jippie jippie, dat heb ik in juni voor het laatst gedaan. Twee hele volle tassen, en drie uur verder, en maar 50 euro lichter, was ik weer de gelukkigste vrouw op de aardbol. Nog wat kerkjes, pleintjes en andere shit bekeken.......prima hier.
Vandaag, ja vandaag gingen we met openbaar vervoer naar de Chan Chan. Ik was weer goed voorbereid. Leuke kleertjes aan, slippers, geen water bij ons (wel lollies) en geen zonnebrand. Wat is eigenlijk Chan Chan? Tja, misschien had ik me een beetje moeten inlezen. We werden met de bus bij een ingang gezet, daar wilde een meneertje ons gelijk gaan touren voor 3 uur. Hij zou overal langs rijden en gidsen. Nou, wij dachten, dat kunnen we wel te voet. We regelen het zelf wel.
Een stukje lopen dachten we......nou: Het is dus een verborgen stad midden in de woestijn, warmte en zand. Daar zijn opgravingen van het Inca tijdperk. Opgegraven tempels. Muurschilderingen. Dat soort oudheid. Chan Chan is de hoofdstad van het rijk van de Chimú, het zijn paleizen, badhuizen en bouwwerken. Er ligt ook een koning met zijn 90 vrouwen begraven. Super mooi en indrukwekkend. Daar hebben we een paar uur rond gehangen.......maar op het heetst van de dag moesten we toch maar wegwezen daar.
En waar ga je dan naar toe??? Naar een shoppingmall natuurlijk. En wat hebben ze daar?? Broodje Subway...heerlijk. Daarna gingen we te voet richting het strand. Lopen, lopen, lopen: 6 km verder en pijn aan mijn enkels........was het strand niks. Het leek wel een spook boulevard. Alles was verwoest en vol met graffiti. Leegstaande hotels en leegstaande kroegjes. Wat is hier gebeurd? nou, niks te doen dus. Maar dat hele eind gaan we ook niet teruglopen. We namen de eerste beste bus terug, en we keken wel waar we werden gedropt. Wij volgen gewoon onze mapps.me en komen er wel.
Vanavond hebben we weer eens heerlijk gegeten. Het blijft een gok, dit keer had Bjorn beter gegokt. Gelukkig delen we veel. Hihihi. Iedereen blij. Buikje vol. En daarna: Ja we hebben ons eens laten verwennen. Lekker een massage genomen. Dat is hier weer op elke hoek van de straat en heel goedkoop. Het is net Thailand! Kortom, onze beenspieren voelen weer aan als die van jonge mensen en onze rug en nek is weer zo ontspannen: we kunnen er weer helemaal tegenaan. Vanavond hebben we weer een busreis van 11 uur in de planning op weg naar de hoofdstad van Peru: Lima. Ik heb er nu al zin in. In m`n zetel zitten en geserveerd worden, kan niet beter!
Een goede start van Peru......kom maar op met de rest!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
